Een belegger kan via verschillende kanalen bijdragen aan impact Een belegger kan langs verschillende kanalen, ook wel aangeduid als transmissiemechanismen, bijdragen aan de totstandkoming van de impact. Het Impact Management Project, een wereldwijd samenwerkingsinitiatief van bedrijven en investeerders op het gebied van impact, onderscheidt vier transmissiemechanismen:

• Signaleren. Beleggers kunnen ‘market signals’ en ‘non-market signals’ afgeven dat ze gecommitteerd zijn aan het maken van impact. 'Market signals' betreffen het uitsluiten en/of afstoten van bepaalde niet duurzame beleggingen en het alloceren van kapitaal aan duurzame beleggingen. Bij eerstgenoemde is het doel om de toegang tot financiering en de kapitaalkosten negatief te beïnvloeden; bij laatstgenoemde is juist het doel om deze positief te beïnvloeden. Een voorbeeld van 'non-market signals' is het publiekelijk afstand nemen van bepaalde sectoren of bedrijven, of juist het aanmoedigen van bepaald beleid. Het doel hiervan is om stakeholders te beïnvloeden om een bepaalde verandering tot stand te brengen.
• Actief engagement. Er kan op verschillende manieren invloed uitgeoefend worden op het beleid van ondernemingen, bijvoorbeeld door als aandeelhouder te stemmen op aandeelhoudersvergaderingen en in dialoog te gaan met het management. Ook de overdracht van kennis en operationele ondersteuning ('non-financial support') zijn voorbeelden die onder dit mechanisme vallen.
• Groei van nieuwe/onderontwikkelde markten. Dit betreft het verschaffen van kapitaal aan impactvolle bedrijven of projecten waarvan de groei nu wordt bemoeilijkt door beperkte toegang tot externe financiering. Veelal heeft de vermogensbeheerder/fondsmanager een bepaalde technische of financiële expertise, waardoor deze beter in staat is om een investering te beoordelen en daardoor eerder bereid is om bijvoorbeeld een eerste investering te doen of bepaalde financieringscondities te accepteren. Uitgangspunt is dat als deze bereidheid er niet is, de impactinvestering en daarmee ook de impact niet, of in een (veel) later stadium plaatsvindt. Dit wordt ook wel aangeduid door de term ‘additionaliteit’.
• Flexibel kapitaal. Dit betreft het verschaffen van kapitaal aan impactvolle bedrijven of projecten waarbij flexibele financieringsvoorwaarden noodzakelijk zijn om de impact te kunnen realiseren. Bij dit mechanisme stelt de belegger zich als financier flexibel op en doet concessies door bijvoorbeeld (initieel) lagere rendementen te accepteren, een langere looptijd te accepteren of een groter risico te accepteren in vergelijking met alternatieve investeringen. Als die concessies niet gedaan worden, vindt de impactinvestering en dus de impact niet of in een (veel) later stadium plaats. Dit transmissiemechanisme staat op gespannen voet met het uitgangspunt van Achmea Investment Management, dat marktconforme rendementen beoogd worden. Dit kan reden zijn om dit kanaal in de praktijk niet te bewandelen of juist door bijvoorbeeld samen te werken met overheden of andere sponsors (‘blended finance’).

Het impactpotentieel verschilt per beleggingscategorie… De mate waarin de belegger kan bijdragen aan impact verschilt per transmissiemechanisme. Zo is bijvoorbeeld de effectiviteit van signaalwerking beperkt, zeker ten aanzien van desinvesteringen en uitsluiten. Dat komt doordat het succes van dit mechanisme te veel afhankelijk is van externe factoren, zoals: de reputatie van degene die het signaal afgeeft en de schaal waarop uitsluiting en desinvesteringen plaatsvinden. Maar de effectiviteit van een transmissiemechanisme verschilt ook per beleggingscategorie. Zo werkt 'engagement' gemiddeld genomen beter bij beleggingen in het eigen vermogen dan in het vreemd vermogen van een onderneming of project. De overdracht van kennis en expertise (‘non-financial support’) wordt vooral toegepast bij private beleggingen, zoals bij private equity. Ook het verschaffen van kapitaal aan impactvolle bedrijven of projecten waarvan de groei vanwege specifieke financiële knelpunten wordt bemoeilijkt en het verschaffen van flexibel kapitaal, zijn vooral van toepassing bij private beleggingen. Bij private beleggingen is er een veel directere en actievere betrokkenheid van de vermogensbeheerder/fondsmanager bij de belegging, waardoor haar rol als financier cq. aandeelhouder een belangrijker aandeel kan hebben in de totstandkoming van de impact. Private categorieën, zoals private equity, infrastructuur en vastgoed scoren om deze redenen hoger op het impactpotentieel dan publieke beleggingen. Daarbij verschaft een aandeelhouder doorgaans meer risicodraagvlak dan de verschaffer van vreemd vermogen; met meer skin in the game hebben impactinvesteringen in aandelenkapitaal dan ook een hoger impactpotentieel dan investeringen in schuldkapitaal. Dit komt ook duidelijk naar voren in onderstaande figuur. Hierin staat naast een duiding van het impactpotentieel ook de portefeuillerol van beleggingscategorieën weergegeven.

…net als de implementeerbaarheid van impactbeleggen binnen een beleggingscategorie Bij de keuze voor een impact-beleggingscategorie is niet alleen het impactpotentieel van belang. Ook de implementeerbaarheid speelt daarbij een belangrijke rol. De implementeerbaarheid betreft het gemak waarmee blootstelling verkregen kan worden naar een impactbelegging. Dit is onder andere afhankelijk van de beschikbaarheid van passende impactbeleggingen en de aard van deze beleggingen. Bij de beschikbaarheid gaat het om impactbeleggingen die zowel voldoen aan de impactdoelstellingen als aan de financiële doelstellingen. Hoe zwaarder de impactdoelstellingen en/of de financiële doelstellingen aangezet worden, hoe beperkter de beschikbaarheid van passende impactbeleggingen zal zijn. De complexiteit van een impactbelegging heeft vooral betrekking op de snelheid en eenvoud waarmee een belegging geïmplementeerd kan worden. Zo is het eenvoudiger om bijvoorbeeld in liquide beursgenoteerde impactbeleggingen te beleggen dan in illiquide private impactbeleggingen. Bij laatstgenoemde zijn de financieringsconstructies en de aansturing complexer en vaak is er sprake van een lange doorlooptijd. Daarnaast zijn pensioenfondsen goed bekend met publieke categorieën, terwijl dat niet altijd het geval is met private beleggingen. De implementeerbaarheid van publieke impactbeleggingen is dus meestal eenvoudiger dan van private impactbeleggingen.